İstiklal Marşı'nın Kabulü (12 Mart 1921) ve İstiklal Marşı'nın Önemi:

Marşlar bir milletin duygu ve heyecanını yansıtır. Ülkenin bağımsızlığını, bayrağını simgeler. Bunun yanında vatana duyulan sevgi ve bağlılığı ifade eder. Devletlerin bayraklarının yanında, bağımsızlık simgesi olan bir millî marşları vardır. Osmanlı Devleti'nde ise II. Mahmut Döneminde bestelenen Mahmudiye Marşı, millî marş kabul edildi. Padişah değiştikçe millî marşta değişti. I. ve II. Meşrutiyet Döneminde millî marş konusu gündeme gelmiş ancak bir sonuç alınamamıştır. Dolayısıyla Osmanlı Devleti'nin millî bir marşı yoktu. Ama artık milliyetçilik ilkesine dayanan yeni bir Türk Devleti kurulmuştu. Bu nedenle Millî Eğitim Bakanlığı Kurtuluş Savaşı'nın anlamını belirtecek ve yeni devletin bağımsızlığının sembolü olacak millî bir marşın yazılması için 1921 yılında bir yarışma açtı. Yarışmaya 724 şiir katıldı.

Yarışmada para ödülü olduğu için Mehmet Akif ERSOY katılmadı. Ancak dönemin Milli Eğitim Bakanı Hamdullah Suphi (Tanrıöver) para meselesinin çözümleneceğini söyleyerek Mehmet Akif ERSOY'dan yarışmaya katılmasını istedi. Çünkü yazılan şiirlerden hiçbiri millî duygularımızı ifade için yeterli bulunmamıştı. Bunun üzerine Mehmet Akif ERSOY Kurtuluş Savaşı'nın en derin heyecanını yansıtan bir şiir yazdı. Kahraman ordumuza ithaf ederek yazdığı şiir, millî marşımız olarak 12 Mart 1921'de II. İnönü Savaşı'ndan önce mecliste kabul edildi. Böylece Türk milletinin, bağımsız yaşama arzusunu dile getiren millî marşı oldu.